O sztukach wszelakich - Zapolska Gabriela
Zapolska Gabriela, (1857-1921), polska dramatopisarka, nowelistka, powieściopisarka, publicystka, aktorka. 
Zapolska Gabriela, właściwie Maria G. Śnieżko-Błocka
pseud.: Józef Maskoff, Walery Tomicki, Maryja (1857-1921), polska dramatopisarka, nowelistka, powieściopisarka, publicystka, aktorka; swobodą obyczajową prowokowała konserwatywne kręgi krytyki; dla teatru zerwała z rodzinnym środowiskiem ziemiańskim; 1882-1900 występowała m.in. w Krakowie, Lwowie oraz 1889-95 w Paryżu (1892-94 w → Théâtre Libre), później na scenach we wszystkich zaborach; przeniosła do pol. teatru naturalistyczne idee Andre Antoine’a, m.in. prowadząc 1902-03 własną szkołę dramatyczną w Krakowie i realizując cykl przedstawień jako Scena Niezależna; w działalności literackiej i teatralnej posługiwała się metodą bezpośredniej obserwacji (np. przed przystąpieniem do pisania Kaśki Kariatydy prowadziła obserwacje w łódzkich tkalniach); podczas pisania sztuk współpracowała z aktorami, ostatecznie ustalając tekst dramatu w toku prób. Jak mało kto potrafiła, ze znawstwem techniki teatralnej konstruować akcję dramatyczną i tworzyć postacie sceniczne. Największe uznanie przyniosły jej komedie obyczajowe: Żabusia (1897), Moralność pani Dulskiej (1906), Ich czworo (1907), Skiz (1909), Panna Maliczewska (1910); ogółem napisała 36 dramatów, libretto i scenariusz filmowy (Niebezpieczny kochanek K. Kamińskiego 1912).
Zapolska Gabriela, właściwie Maria G. Śnieżko-Błocka pseud.: Józef Maskoff, Walery Tomicki, Maryja (1857-1921), polska dramatopisarka, nowelistka, powieściopisarka, publicystka, aktorka; swobodą obyczajową prowokowała konserwatywne kręgi krytyki; dla teatru zerwała z rodzinnym środowiskiem ziemiańskim; 1882-1900 występowała m.in. w Krakowie, Lwowie oraz 1889-95 w Paryżu (1892-94 w → Théâtre Libre), później na scenach we wszystkich zaborach; przeniosła do pol. teatru naturalistyczne idee Andre Antoine’a, m.in. prowadząc 1902-03 własną szkołę dramatyczną w Krakowie i realizując cykl przedstawień jako Scena Niezależna; w działalności literackiej i teatralnej posługiwała się metodą bezpośredniej obserwacji (np. przed przystąpieniem do pisania Kaśki Kariatydy prowadziła obserwacje w łódzkich tkalniach); podczas pisania sztuk współpracowała z aktorami, ostatecznie ustalając tekst dramatu w toku prób. Jak mało kto potrafiła, ze znawstwem techniki teatralnej konstruować akcję dramatyczną i tworzyć postacie sceniczne. Największe uznanie przyniosły jej komedie obyczajowe: Żabusia (1897), Moralność pani Dulskiej (1906), Ich czworo (1907), Skiz (1909), Panna Maliczewska (1910); ogółem napisała 36 dramatów, libretto i scenariusz filmowy (Niebezpieczny kochanek K. Kamińskiego 1912).
J. Czachowska Gabriela Zapolska. Monografia bio-bibliograficzna, Kraków 1966;
J.Rurawski Gabriela Zapolska, Warszawa 1981;
www.culture.pl.
hasłow w Wikipedii >>> http://pl.wikipedia.org/wiki/Gabriela_Zapolska
J.Rurawski Gabriela Zapolska, Warszawa 1981;
www.culture.pl.
hasłow w Wikipedii >>> http://pl.wikipedia.org/wiki/Gabriela_Zapolska
« powrót
