O sztukach wszelakich - Żeromski Stefan

Żeromski Stefan, pseud. Maurycy Zych, Józef Katerla(1864-1925), polski powieściopisarz, dramaturg, publicysta, działacz teatralny i społeczny.

Żeromski Stefan, pseud. Maurycy Zych, Józef Katerla(1864-1925), polski powieściopisarz, dramaturg, publicysta, działacz teatralny i społeczny. Jego twórczość prozatorska należy do najwybitniejszych dokonań w literaturze polskiej, jak np. opowiadania Zmierzch, Zapomnienie, Siłaczka, Doktor Piotr, Rozdziobią nas kruki, wrony 1895 oraz powieści Syzyfowe prace 1897 (ekranizacja telewizyjna Paweł Komorowski 2000), Ludzie bezdomni 1900, Popioły 1904 (ekranizacja Andrzeja Wajdy 1965), Dzieje grzechu 1908 (ekranizacje: Antoni Bednarczyk 1918, Henryk Szaro 1933 i Walerian Borowczyka 1975), Wierna rzeka 1912 (ekranizacje: Edward Puchalski, pt. Rok 1863, 1923, Leonard Buczkowski 1936, T. Chmielewski 1983-7). Przedwiośnie 1925 (ekranizacje: Henryk Szaro 1929, Filip Bajon 2001), Dzienniki wyd. 1953–73. W swoich utworach poruszał żywotne problemy narodu, niepokoje moralne, aspiracje niepodległościowe i gorzkie rozliczenia ze współczesnością kształtując nowoczesną świadomość polskiego inteligenta. Związany był z reformą teatru polskiego działając we władzach i wystawiając swoje dramaty w teatrze > Reduta. Jego sztuki cieszyły się powodzeniem: Sułkowski 1910 (wyst. 1917), Róża 1909 (wyst. Leon Schiller 1925) Uciekła mi przepióreczka 1924 (wyst. Juliusz Osterwa 1925). W 1924 kandydował do Nagrody Nobla; 1925 był pierwszym laureatem państwowej nagrody literackiej.


A. Hutnikiewicz Żeromski, Warszawa 1987.
Hasłow >>> culture.pl
Hasło w >>>Wikipedii
Utwory Stefana Żerowskiego w serwisie Wolne Lektury.
Zdjęcia >>> Stefana Żeromskiego i inne z nim związane.
« powrót
facebook